Categorie: Viervoeters (Pagina 1 van 9)

Over paarden, honden, katten, soms een enkel schaap…

100D. It giet oan!

17 april 2023 / / Geen reacties

‘Mogen er alleen mensen meedoen?’ vraag Marleen.

Dat is echt weer zo’n Marleen-vraag. ‘Eh, ja,’ zeg ik, ‘maar waarom weet ik eigenlijk niet.’

Marleens vraag ging over het fotoproject dat deze zomer te zien is op Woudsend Kunstmoment: 100D. 100D = honderd portretten van mensen met hun favoriete ding. Marleen is één van hen. Haar favoriete ding is een kaplaars. Heerlijke dingen, kaplaarzen met een lekkere dikke zool. Tijdens het fotograferen komt hondje Bop er gezellig bij, met háár favoriet ding: een gele bal met zachte stekels.

Is 100D alleen voor mensen? Ja, dat is de regel. Regels geven richting en houvast. En je kunt er zo lekker de hand mee lichten. Dus Bop doet ook mee met de fotosessie. Het is al snel duidelijk dat Bops favoriete ding vooral een rollende bal is, maar uiteindelijk krijgen we haar net lang genoeg op het zwarte fluweel voor deze foto.

Tijdens Woudsend Kunstmoment zal Bop uiteindelijk toch niet te zien zijn – daarom staat ze nu hier. Maar 100D – dus alle mensen met hun favoriete ding kunt u deze zomer bekijken op elke laatste zondag van de maand, van april tot en met september van 13.00 – 17.00 uur, in Woudsend. Er zijn acht locaties waar je kunst kunt kijken, zoals een pakhuis en een boot en een kerk en een jeugdhonk (waar ik zit). Er is heel veel te zien en Woudsend is een fantastisch dorp, dus kom vooral kijken.

PS Als je op de Woudsender Kunstmoment website naar beneden scrolt, vind je informatie over alle deelnemende kunstenaars.

Tsjitske van de Haalover

24 augustus 2022 / / 3 reacties

English below

Ons overbuurmeisje Tsjitske van de Haalover is zes maanden oud. Aanstaande zaterdag gaat ze met haar moeder naar de Blauwhus-veulenkeuring in Harich.
Ze komt oefenen om te wennen aan een grote zandbak. Tsjitske huppelt achter moeder Hiske aan het erf op en bekijkt de wereld nieuwsgierig terwijl Hiske en Getty monter rondjes draaien. Douwe en Inge hollen mee. Eigenaar Cor ziet het allemaal gebeuren.

Zie fotoserie hieronder ↓

Foal

(see pictures  ↑)

Tsjitske, the foal next door, is now six months old. On Saturday, she will go to the foal inspection with her mother. Today she visits us to get used to a giant sandbox in a new environment. She cheerfully follows her mother into the yard and looks at the world with curious eyes while her mother Hiske cheerfully trots her rounds with Getty on her back. Douwe and Inge run around while owner Cor supervises.

Dappie ’t Woutertje

31 maart 2022 / / 1 reactie

Dappie is een woutertje: een lammetje dat door de moeder is verstoten en daarom door schapenhouder Marleen met de fles wordt gevoed. Dappie is nog maar net geboren, maar zelfs voor een pasgeboren lammetje is ze heel erg klein – veel kleiner dan haar broertje dat door hun moeder wél is geaccepteerd.

Vanwege de flesvoeding gaat Dappie mee naar kantoor. Elke twee uur krijgt ze warme melk uit een klein flesje met Nijntje erop. Het grootste deel van de tijd slaap ze in een wasmand met stro, die tegen de radiator is aangezet. Als ik met mijn wijsvinger over haar koppie aai, wordt ze wakker. Ze heeft een klein kopje met stevige krulletjes, dat vastzit aan een heel dun nekje. Ze ruikt naar schaap.

Dappie krijgt haar flesje. Daarna wankelt ze wat rond op onwennige pootjes. Ze doet een plasje dat geroutineerd met keukenpapier wordt opgedept. Ze schudt haar achterlijfje en er valt een klein keuteltje uit. Dat werkt dus allemaal prima. Ze snuffelt aan de neus van Rakki. Rakki snuffelt terug en vindt het allemaal wel best. Anders dan kalverpoep blijkt Rakki lammetjespoep niet lekker te vinden.

Dan wordt Dappie weer in haar wasmand gezet. Ze rolt zich op en valt in slaap.

De Kop-Kont-Schapenrol

5 maart 2022 / / 1 reactie

We zoefden deze zonnige zaterdagochtend met auto, trailer en paarden naar de manege. Onderweg passeerden vele weilanden, waaronder ook eentje met schapen. De meesten graasden, sommige lagen te herkauwen in het gras. Ik vond het er gezellig uitzien. Maar Inge’s getrainde oog zag wat anders. Ze remde. “Daar ligt een schaap op de rug.”

Een schaap dat op de rug ligt, dat is slecht nieuws. Het is levensbedreigend. In deze tijd van het jaar lopen schapen extra risico om op hun rug terecht te komen. Door een zware vacht of omdat ze drachtig zijn, zijn ze topzwaar en kunnen niet meer zelf overeind komen. Dan kan het gas dat de schapenpens aanmaakt er niet uit (normaal boert het schaap dit uit tijdens het herkauwen). Dat gas zet uit en drukt de longen dicht. Ze zal stikken.

Of dit schaap nog leefde, wisten we niet; het lag wel erg stil. We konden er ook niet bij: er was een brede sloot tussen ons en het schaap. We reden verder, namen bij Harich de eerste weg rechts en daarna zodra het kon nog een keer rechts – het dorp weer uit. Toen waren we op de weg aan de andere kant van het weiland en daar was een dammetje dat toegang gaf. We klommen over twee hekken en renden over het hobbelige gras naar het schaap. Nou ja, rennen. Inge rende. Ik hobbelde er zo snel als mijn longen toelieten achter haar aan. Ik moet echt meer aan mijn conditie doen. Hijgend greep ik tijdens het hobbelen mijn telefoon. Wie weet viel er iets te filmen.

Toen we dichterbij  kwamen, begon het schaap te spartelen. Dat zag er een beetje zielig uit, die hulpeloze pootjes die tevergeefs luchtzwemmen. Maar Inge werd er blij van, vertelde ze later, want het betekende dat we op tijd waren.

Ze pakte het schaap bij zijn kop zette haar op haar kont. En toen rolde ze het schaap over haar kont naar voren en: Hopla! het schaap stond. Een beetje wankel eerst, maar toch. Ik had verwacht dat ze het schaap opzij zou rollen, maar dat, legde Inge uit,  is riskanter. Dan kunnen er draaiingen in de baarmoeder of de darmen komen. De kop-kont-rol is beter. Al is ook opzij draaien beter dan het schaap op de rug laten liggen. Want dan gaat ze zeker dood.

We liepen tevreden terug over het weiland naar de auto. Iets over negenen en nu al levensreddend bezig geweest! Het was al meteen al een mooie dag.

 

https://www.dierenbescherming.nl/dierenambulance/dierenambulance-de-wouden/nieuws/een-schaap-op-zijn-rug

Beestenboel #6 (S)limerick

16 januari 2022 / / Geen reacties

Een hoerige koe uit Rosmalen

Liet een stier steeds veel dekgeld betalen.

De stier werd het zat

En zei: ‘Weet je wat,

Ga jij maar ’n K.I. spuitje halen’.

 

Dier&Gedichten is een samenwerkingsproject van Bernard Dijkzeul en Hannah van Herk. We hebben er zelfs een Lente-tot-Lente Dier&Gedichtenkalender van gemaakt. Meer Dierengedichten vind je hier.  Bestellen? Stuur me een berichtje

 

 

Bij de Bolle

11 januari 2022 / / Geen reacties

Voor het Beestenboel-project moet ik een foto hebben van een koe en een stier. Meestal maakt Bernard een gedicht bij een reeds bestaande foto, maar nu moet er een foto komen bij een gedicht dat Bernard al heeft gemaakt.

Het gaat om een limerick over een koe uit Rosmalen. En niet zomaar een koe – ‘een hoerige koe’, volgens Bernard. Dit stoort mij een beetje, dus ik bel hem op.

– ‘Volgens mij kan een koe niet hoerig zijn. Dat noemen ze tochtig.’

– ‘Deze koe is hoerig.’

– ‘Maar dat klinkt zo onaardig.’

Daar kan Bernard niets aan doen. ‘Een hoerige koe wil geld hebben voor seks. Een tochtige koe niet.’

Daar is geen speld tussen te krijgen. Bernard is de schrijver, dus hij heeft het laatste woord. Maar ik ben de fotograaf en ik kies het beeld. Ik besluit mij niet op de koe maar op haar klant te richten – de stier. Want van een stier is in de limerick óók sprake – hij wordt zelfs sprekend opgevoerd.

Friesland heeft er meer dan genoeg koeien. Maar waar vind ik een stier – of zoals ze dat hier noemen: een Bolle?

Inge weet raad. Volgens haar heeft Eduard een indrukwekkende, boze Bolle. Ik ga erheen en tref beiden in de ligstal. Eduard is net zo aardig als zijn Bolle dreigend en gevaarlijk is: enorm.

De Bolle is  bij de pinken – letterlijk. (Een pink, voor de standsmensen onder ons, is geen kalf meer, maar ook nog geen volwassen koe.) Het enige wat de Bolle moet doen is die pinken zwanger maken. Een tamelijk zorgeloos bestaan, zou je zeggen. Zelf denkt de Bolle daar anders over.

Zodra hij mij in de gaten krijgt   ***Alert! Alert! Vreemde in de Stal!***   begint hij te brullen – dat klinkt ongeveer zo. Als ik een tijd rustig blijf zitten, kalmeert hij en gaat verder met eten. Zodra ik opsta, gaat zijn enorme kop weer omhoog. Hij kijkt waar ik heen loop en volgt me dan aan zijn kant van het veel te dunne hek. De pinken die daarbij in de weg staan, worden achteloos aan de kant geveegd. We houden elkaar in de gaten.

Als er een kip langswandelt is de aandacht van de Bolle is even niet meer op mij gericht. Die kip kan hij wel hebben – dat is kennelijk een soort van goede bekende.

Een paar honderd foto’s later maak ik de foto die ik uiteindelijk het beste vind passen bij Bernards limerick. Hieronder is de Bolle op wat andere foto’s te bewonderen als een soort van schattig knuffeldier. Ach, wat kunnen foto’s toch liegen.

 

 

Afgewezen

6 oktober 2021 / / Geen reacties
Gezinsportret
Gezinsportret met selectie huisdieren

De Sylboade, wie kent haar niet? Wereldberoemd in Heeg. Zoals alle dorpskranten heeft De Sylboade een rubriek waarin een dorpsbewoner – vaak maar niet altijd een nieuwkomer – wat meer over zichzelf vertelt. Lees verder

« Oudere berichten

Recent Comments

Archieven

Categorieën

© 2023 Hannah van Herk

Boven ↑