Auteur: Hannah van Herk (Pagina 9 van 66)
Hoera! De testprint is binnen en valt helemaal niet tegen. Er moet hier en daar nog wat gefinetuned worden, maar we zitten op koers. Er is verder ook nog een berg aan praktische problemen (lees: uitdagingen) voordat alles ligt en staat en hangt voor de opening op 17 juni bij Kunst aan de Ee, maar stapje voor stapje komt het doel dichterbij. En omdat de tandarts zijn zegenrijk werk afgelopen week goed heeft gedaan, kan ik nu ook weer breeduit lachen. Het werd ook wel tijd…
Ik leer vooral door te doen (mijn favoriete manier van leren) en daar komt nog bij de inspirerende samenwerking met textielkunstenaar Marleen Poldervaart. We delen de oude computerkamer van het voormalige verzekeringsgebouw in Woudsend. Het doel: de ruimte zo inrichten dat werk van ons alletwee daar op soort van samenhangende wijze getoond wordt.
Miepies eerste les in schapenhoeden. Ze vindt het fantastisch. En wij denken dat ze aanleg heeft: talent voor drijven, heel veel energie, het graag goed willen doen, werklust. Het begin van een nieuwe carriere? Straks moet Miepie vijf schapen voor haar verjaardag. Waar laten we die?
Op 31 december 2015 kreeg ik een pot gloeiend hete thee over mijn linkerhand – het pijnlijkste ongeval wat ik in jaren heb gehad. Tijdens het verversen van het verband maakte ik met de smartphone steeds een kiekje van het fremdkörper dat mijn hand geworden was. Het vooruitzicht van deze voltooide video was dagenlang het enige lichtpuntje tijdens het verbinden van de wonden.
Nu – na ruim twee maanden – voelt mijn hand gelukkig weer van mij, al zitten er wel wat nieuwe vreemde pigmentvlekken op. De beelden zijn niet perfect (verre van), maar ze vertellen een krachtig verhaal: het ongelooflijke vermogen van het lichaam om zich te herstellen.
 |
| Zondagmiddag |
 |
| Zondagmiddag |
 |
| Maandagochtend |
 |
| Maandagochtend |
 |
| Maandagmiddag |
 |
| Maandagmiddag |
In het Mauritshuis hangt de Stier van Paulus Potter, compleet met vliegen geportretteerd in een idyllisch landschap. Hij is levensgroot, maar toch een beetje een raar ding. Vlezige voor- en dunne achterpoten. Een beetje uit balans zoals pubers met plaatselijke groeispurts uit balans kunnen raken wua lichaamsonderdelen. Een rund van een jaar heet een pink. En deze stier is nog jong en onvolgroeid. Een beetje een iel pinkeding. Ziedaar dus een van de hoogtepunten uit de collectie van het Mauritshuis: Paulus Potters Iel Pinkeding. En als zodanig een beauty.
Er was er een jarig, hoera. Maar wiens verjaardag vieren we? Niet die van Hennie, de oudste en dapperste der kippen in huize Hens, hier lichtbruin in het midden van de foto met haar bek vol taart.
Niet de verjaardag van Road Runner onze grote strateeg die, zodra hij een gevaar bespeurt, vooruit holt om zijn kippen de snelste vluchtweg te wijzen. Ook hier is hij de laatste die een hapje van de taart durft te nemen. Wellicht vermoedt hij een complot – Roady vreest altijd het ergste.
De taart werd gegeven toen het nog een stuk kouder was, voor de tuinvogels en niet de kippen. Maar nu is het zo warm dat de tuinvogels het niet echt nodig hebben. En we hebben twee katten die graag een merel of koolmees verschalken. Nu genieten de kippen ervan.
 |
| Na de regens kwam de vrieskou: de bak werd een ijsbaan. |
 |
| Hayke onderzoekt het ijs. Je kunt erop tikken, eraan ruiken… |
 |
| proeven… |
 |
| Schaatsen? |
 |
| Evenwicht hersteld. |
16 januari 2016 – De jaarlijkse hengstenkeuring van de Koninklijke Vereniging “Het Friesch Paarden–Stamboek” (KFPS): dat is een dag lang kijken naar Chippendales in paardengedaante. De dekhengsten worden getoond terwijl ze stilstaan (niet altijd eenvoudig met een 25.000-koppig publiek), stappen en – het mooiste onderdeel – draven, als het even kan ook in gestrekte draf.
Hier danst Jasper 366 door de ring. Hij is al 22 en in de stal, zo wordt mij verzekerd, zou je geen cent voor hem geven. Maar als hij de ring instapt, is het showtime voor Jasper 366 – een absolute publiekslieveling.
Het gaat niet bij iedereen van een leien dakje:
Voor Wylster 463 is de spanning te groot.
De voorbrengers (de jongens in het wit) lopen zich de benen uit het lijf en dreigen regelmatig tussen zijwand en hengst geplet te worden. Om zo’n hengst bij te houden, moet je een Dafne Schippers zijn maar voorbrengerschap is knapenwerk. Op afstand lijken de jongens soms gewichtsloos met hun hengst mee te vliegen; van dichtbij ziet het regelmatig er iets anders uit.
Dit is het ererondje van de overall winnaar van 2016: Tsjalle 454.
Recent Comments