Foto's en verhalen

Categorie: Algemeen (Pagina 10 van 40)

In memoriam Quincy

Die lieve brave Quincy is er niet meer. Totaal onverwacht.
Een dag nadat we terug kwamen van vakantie ontdekten we een bult op haar tandvlees. En dat alleen nog maar omdat die bult een beetje bloedde. Verder waren er geen signalen: niet afgevallen, gewoon eten, vrlijk achter stokjes aan, zwemmen, blij.
Maar wel die bult. De kleine huisdierenarts keek zorgelijk en vertelde dat het sowieso problematisch was. Meteen de volgende ochtend – vanochtend 8 uur – opereren om te kijken of er genoeg weggehaald kon worden om haar leven nog met een zomer te verlengen. 
Het was onbegonnen werk. Die bult was maar het topje van ijsberg, bleek toen Quincy onder narcose was. Het zat door jet bot heen, in de neusholte, verder naar binnen.
We hebben haar niet meer uit die narcose laten ontwaken. Ze is ter plekke geeuthanaseerd. Wij blijven ietwat verbijsterd achter. 

Verhuizing

Punkeltje was met de zeven kuikens die ze heeft uitgebroed ondergebracht in een beschut plekje in de schuur. Maar het weer werd beter en we wilden moeder en kinders naar een (aparte) plek in het reguliere kippenhok verhuizen. Dat klinkt eenvoudiger dan het is. Als je aan haar kroost komt, verandert Punkeltje in een soort Maori strijder: ze vliegt je aan. Wij haalden diep adem en gingen aan de slag.

Hier is alles nog rustig. Punkeltje zit op haar zeven kuikentjes – 6 kuikenkoppies piepen onder haar uit.
Alarm! Moeders gaat voor haar kinders staan.
Chaos. Punkeltje ontsnapt, vliegt schuur in maar keert terug en valt aan.
Terwijl Inge de kuikens voorzichtig in een doos doet, blijft Punkeltje aanvallen..
Boos.
De kuikens zitten al in hun nieuwe verblijf.
Wéér de verkeerde kant op. Luister toch naar je kuikens – ze piepen!
Toe nou, kreng – ik bedoel: liefje.
Vijf lange minuten later. Kip voor open deur.
Punkeltje herenigd met haar kuikens.
Rust.

Ei ei!

Gisterochtend: teken van leven
Het kan al piepen
Twee uur later. Het is zwaar werk.
Kuikentje hanteert de blikopener methode…
En dan komt het aan op spierkracht.
Dit duurt nog maar een paar minuten.
Wij moedigen het kuikentje aan. Ginni piept zelfs kips.
Nu met poten!
Het kuikentje is uitgeput. Je ziet ‘m hijgen.
Maar tien minuten later zijn z’n veertjes al opgedroogd en kan hij rechtop zitten.

Het kuikentje heet Ginni (als het een meisje blijkt) en Scott (als het een haantje is). Voor de levensverwachting van het kuikentje hopen we dat het Ginni mag heten.

Kuikentjes

Rullie en Punkeltje hebben drie weken langs als maniakken gebroed. Acht eieren werden gemerkt, de overige (de andere kippen bleven er er elke dag fanatiek eieren bij leggen) zijn dagelijks verwijderd. Gisteren hebben de dames er nog een ei het nest uitgekukeld. Kennelijk te licht bevonden. Zeven eieren over. Twee daarvan zijn vandaag uitgekomen. De komende dagen zullen er nog wel wat broertjes en zusjes bijkomen.

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2025 Hannah van Herk

Boven ↑