Categorie: Algemeen (Pagina 7 van 40)

In het Mauritshuis hangt de Stier van Paulus Potter, compleet met vliegen geportretteerd in een idyllisch landschap. Hij is levensgroot, maar toch een beetje een raar ding.  Vlezige voor- en dunne achterpoten. Een beetje uit balans zoals pubers met plaatselijke groeispurts uit balans kunnen raken wua lichaamsonderdelen. Een rund van een jaar heet een pink. En deze stier is nog jong en onvolgroeid. Een beetje een iel pinkeding. Ziedaar dus een van de hoogtepunten uit de collectie van het Mauritshuis: Paulus Potters Iel Pinkeding. En als zodanig een beauty.

Er was er een jarig, hoera. Maar wiens verjaardag vieren we? Niet die van Hennie, de oudste en dapperste der kippen in huize Hens, hier lichtbruin in het midden van de foto met haar bek vol taart.
Niet de verjaardag van Road Runner onze grote strateeg die, zodra hij een gevaar bespeurt, vooruit holt om zijn kippen de snelste vluchtweg te wijzen. Ook hier is hij de laatste die een hapje van de taart durft te nemen. Wellicht vermoedt hij een complot – Roady vreest altijd het ergste.
De taart werd gegeven toen het nog een stuk kouder was, voor de tuinvogels en niet de kippen. Maar nu is het zo warm dat de tuinvogels het niet echt nodig hebben. En we hebben twee katten die graag een merel of koolmees verschalken. Nu genieten de kippen ervan.

 Vrijdagmiddag. Willy Drie vindt dat hij nu wel lang genoeg buiten heeft gestaan. De wind is koud, het loopt tegen etenstijd. De enige afleiding – en W3 is zeer nieuwsgierig van aard – is in zijn eigen stal.

Henk is een geweldenaar.  Wie zegt dat mannen niet kunnen multitasken?

 In de ossenstal wordt een nieuw voerhek gebouwd. Ossen-proof. Dit frame wordt er niet even uitgedrukt zeggen Inge en Henk tevreden.
Dat is waar, maar ergens ook een beetje onzin. Willy Drie en Gerrit probeerden bij het vorige hek ook niet om er doorheen te breken. Maar dit hek is wel meer ‘echt koeienstal’. W3 en Gerrit moeten straks hun kop door een van de openingen steken om aan de andere kant van de grond te kunnen eten. De opening is breed genoeg om er met de kop door te kunnen, maar smaller dan een ossenlijf.  Het grootste voordeel: de ossen kunnen niet meer op hun eigen eten poepen, dat blijft schoner, dus minder verspilling.

 Met tientallen lange schroeven worden de balken vastgezet.

 Het voederhek loopt maar tot de helft: op de andere helft blijft een gewoon hek.

 Met hooi en mandarijnen worden Gerrit en W3 verlokt hun koppen tussen de spijlen door te steken.

Voila! Twee tevreden ossen. Het eet ook een stuk rustiger – je moet echt met je hoorns tussen de balken door manoevreren. Dat maakt Gerrit iets minder geneigd om Willy Drie steeds weg te jagen omdat hij altijd denkt dat het hooi elders lekkerder is. Het koeienrestaurant is geopend.