Als de vloer glad is, glijden Britta’s pootjes weg. De oplossing is eenvoudig: liggend eten. Met gestrekte poten en een bord als halo lijkt ze wel een beetje heilig.
Tag: Brittania of Grace and Joy
.jpg)
Chucky heeft Britta in zijn hart gesloten en heeft er helemaal geen bezwaar tegen om uit dezelfde drinkbak te drinken. Hij vindt het – gulle gozer als hij is – bijvoorbeeld ook absoluut geen probleem om zijn glas water naast mijn bed met mij te delen.
Britta is er iets minder enthousiast over. De uitkomst is meestal dat Britta een stapje opzij stapt en C&C het territorium helemaal overnemen.
Het was geen liefde op het eerste gezicht, integendeel. De eerste keer dat Chuckie Britta ontmoette, was hij zeer onsteld.
Maar deze week heeft Chuckie besloten dat hij zeer van Britta houdt. Als zij door de gang sjokt, werpt hij zich luid snorrend voor haar voeten op zijn rug, zodat ze over hem struikelt – zeer tot haar ergernis. Als ze op bed slaapt, vleit hij zich gezellig tegen haar aan en trappelt met zijn pootjes totdat Britta een paar decimeter verhuist. Chuckie laat zich er niet door uit het veld slaan; hij rust niet tot hij Britta tot hoofdkussentje heeft gepromoveerd.
De hechtingen zijn verwijderd, de beschermende kraag mocht eraf en Britta is weer een blij hondje. Het lijkt – verklaarde de dierenarts – alsof Britta er twee wenkbrauwen heeft bijgekregen. En dat is geen onkunde van de behandelend geneesheer, maar opzet; als je de huid strak over de oogkassen trekt kunnen ze gaan invallen. Dan krijgt je twee zwarte gaten en dat oogt een beetje eng. Daarom heeft de arts een soort richeltje genaaid, waarmee Britta een soort permanent fronsje heeft bijgekregen.
Omdat ze eerst nog in bad moet om aangekoekt oud bloed en opgedroogd wondvocht weg te wassen, moet het staatsieportret nog even wachten. Maar de richtel inspireerde tot deze (ge-photoshopte) impressie van Britta met het gelaatsscherm van Jordi LaForge uit Star Trek.
Britta is herstellende van de operatie waarbij beide ogen zijn verwijderd. Dat gaat niet helemaal van een leien dakje; op enkele voorspoedige dagen volgde een doorwaakte nacht omdat ze zo ziek – als een hond! – was, en hoewel de linkerkant goed geneest heeft de rechteroogkas de hinderlijke neiging nogal snel te gaan bloeden. Het helpt niet dat Britta graag met haar snuitje tegen tafelpoten schuurt. Of tegen muren, kasten, stoelpoten opbotst. De kraag vangt de schok maar ten dele op.
De dierenarts heeft met een extra krammetje een ooghoek verder dichtgemaakt waardoor als het fout gaat geen dik rood plakkerig bloed maar een rozig sijpelstroompje tevoorschijn komt, maar echt geruststellend is dat natuurlijk niet.
De komende dagen staat Britta daarom extra onder controle om headbangen te voorkomen. Deze foto is gemaakt door Lucie Th. toen wij daar op visite waren – ik en blinde bejaarde baby Britta, die hier lekker aan het slapen is. Want aangezien Britta zich niet bewust is van haar uitzichtloze situatie (blind, doof, bejaard) heeft zij nog veel plezier in a) eten, b) slapen en c) af en toe een ommetje.
Recent Comments