Foto's en verhalen
Wij zijn er als de kippen bij
Maar staan wel keurig in de rij.
Wij weten goed hoe of het heurt
En wachten kalm op onze beurt.
Dier&Gedichten is een samenwerkingsproject van Bernard Dijkzeul en Hannah van Herk. We hebben er zelfs een prachtige Lente-tot-Lente Dier&Gedichtenkalender van gemaakt. Meer Dierengedichten vind je hier. Bestellen? Stuur me een berichtje
Een hoerige koe uit Rosmalen
Liet een stier steeds veel dekgeld betalen.
De stier werd het zat
En zei: ‘Weet je wat,
Ga jij maar ’n K.I. spuitje halen’.
Dier&Gedichten is een samenwerkingsproject van Bernard Dijkzeul en Hannah van Herk. We hebben er zelfs een Lente-tot-Lente Dier&Gedichtenkalender van gemaakt. Meer Dierengedichten vind je hier. Bestellen? Stuur me een berichtje
Voor het Beestenboel-project moet ik een foto hebben van een koe en een stier. Meestal maakt Bernard een gedicht bij een reeds bestaande foto, maar nu moet er een foto komen bij een gedicht dat Bernard al heeft gemaakt.
Het gaat om een limerick over een koe uit Rosmalen. En niet zomaar een koe – ‘een hoerige koe’, volgens Bernard. Dit stoort mij een beetje, dus ik bel hem op.
– ‘Volgens mij kan een koe niet hoerig zijn. Dat noemen ze tochtig.’
– ‘Deze koe is hoerig.’
– ‘Maar dat klinkt zo onaardig.’
Daar kan Bernard niets aan doen. ‘Een hoerige koe wil geld hebben voor seks. Een tochtige koe niet.’
Daar is geen speld tussen te krijgen. Bernard is de schrijver, dus hij heeft het laatste woord. Maar ik ben de fotograaf en ik kies het beeld. Ik besluit mij niet op de koe maar op haar klant te richten – de stier. Want van een stier is in de limerick óók sprake – hij wordt zelfs sprekend opgevoerd.
Friesland heeft er meer dan genoeg koeien. Maar waar vind ik een stier – of zoals ze dat hier noemen: een Bolle?
Inge weet raad. Volgens haar heeft Eduard een indrukwekkende, boze Bolle. Ik ga erheen en tref beiden in de ligstal. Eduard is net zo aardig als zijn Bolle dreigend en gevaarlijk is: enorm.
De Bolle is bij de pinken – letterlijk. (Een pink, voor de standsmensen onder ons, is geen kalf meer, maar ook nog geen volwassen koe.) Het enige wat de Bolle moet doen is die pinken zwanger maken. Een tamelijk zorgeloos bestaan, zou je zeggen. Zelf denkt de Bolle daar anders over.
Zodra hij mij in de gaten krijgt ***Alert! Alert! Vreemde in de Stal!*** begint hij te brullen – dat klinkt ongeveer zo. Als ik een tijd rustig blijf zitten, kalmeert hij en gaat verder met eten. Zodra ik opsta, gaat zijn enorme kop weer omhoog. Hij kijkt waar ik heen loop en volgt me dan aan zijn kant van het veel te dunne hek. De pinken die daarbij in de weg staan, worden achteloos aan de kant geveegd. We houden elkaar in de gaten.
Als er een kip langswandelt is de aandacht van de Bolle is even niet meer op mij gericht. Die kip kan hij wel hebben – dat is kennelijk een soort van goede bekende.
Een paar honderd foto’s later maak ik de foto die ik uiteindelijk het beste vind passen bij Bernards limerick. Hieronder is de Bolle op wat andere foto’s te bewonderen als een soort van schattig knuffeldier. Ach, wat kunnen foto’s toch liegen.
Hier zet ik mijn eerste stappen,
Leer ik welke toets intrappen
Op het grote toetsenbord.
Later, als ik groter word,
Ga ik alles uitproberen,
Maar eerst moet ik Engels leren.
ENTER, CNTRL, PrtScr, DEL,
Wat dat is ontdek ik wel.
Als ik nu met wat geluk
Op de juiste toetsen druk,
Wordt er op mij ingezoomd
En dan word ik heel beroemd!
Dier&Gedichten is een samenwerkingsproject van Bernard Dijkzeul en Hannah van Herk. We hebben er zelfs een Lente-tot-Lente Dier&Gedichtenkalender van gemaakt. Meer Dierengedichten vind je hier. De Lente-tot-Lente Dier&Gedichten Kalender bestellen? Stuur me een berichtje
Het is fijn voor een haan om victorie te kraaien,
Veel meer pret dan als windwijzer rondjes te draaien
En, van koper gemaakt, op de toren te staan
Met het kruis als collega en concurrent halve maan.
Als levende kraaier de baas kunnen spelen
En met ‘kukeleku!’ steeds de show blijven stelen,
Dat houdt mij alert en geeft zin aan mijn leven.
En zelfs als ik sterf, is mij dat om het even,
Want als haan ben ik ook nog wereldberoemd,
Als ik, feestelijk bereid, coq a vin wordt genoemd.
Leuk? Dan is de Lente-tot-Lente Dier&Gedichtenkalender vast iets voor jou. Informatie en meer Dier&Gedichten van Bernard en Hannah vind je hier.
Ik had me het wat lichter voorgesteld, maar het kastje staat! De houtolie, hoewel kleurloos van zichzelf, maakte die delen die al een beetje donker waren nog veel donkerder, zodat het er nu wat duister uitziet, mijn Weeshuis voor enkele sokken. Om het wat op te vrolijken heb ik een vrolijke sok over de rand geslingerd, en dat helpt wel een beetje. Wat nog meer gaat helpen (dat is althans het plan) is zonlicht. Lees verder
Ik kom eens even met je kennis maken.
Jij bent een dier om op verliefd te raken.
Mag ik heel even aan je snuffelen?
Ik zou je ook graag willen knuffelen.
Met jou, ja, wil ik door het leven gaan.
Ik bied je hierbij vast een trouwring aan.
Maar wat sta ik hier nou toch dom te dromen.
Het zijn dromen die, hoop ik, nooit uit zullen komen,
Want wij zouden natuurlijk wel worden gestraft
Met een puppy die loeit of een kalfje dat blaft…
Dier&Gedichten is een samenwerkingsproject van Bernard Dijkzeul en Hannah van Herk. We hebben er zelfs een Lente-tot-Lente Dier&Gedichtenkalender van gemaakt. Meer Dierengedichten vind je hier. Interesse? Stuur me een berichtje
Ik ben een parelhaan, mijn vrouw een parelhen,
twee parelhoenders dus, en uit dezelfde ren.
Wij hebben, welgemoed,
Een tweeling uitgebroed.
Ze hebben nog geen kam of lel,
Maar, weet u, dat komt later wel.
En rechts ziet u mijn buurvrouw Griet.
Een groter kletskous ken ik niet.
Lees verder
Willy Drie
Ik ben geboren als een stier,
Maar nu ben ik een knuffeldier.
Men heeft van mij een os gemaakt,
Mijn ballen ben ik kwijt geraakt.
Maar als vriend heb ik een paard.
Hij is wel duizend ballen waard. Lees verder
We rijden naar Wervershoof om hout te halen. Denk: een plank van ongeveer drie meter lang, minstens 60 cm breed en drie tot vier cm dik. Wervershoof ligt in Noord-Holland, tussen geboortplek van de Opperdoezer Ronde en het Theo Koomen Museum. Hier verzaagt familiebedrijf Neefjes bomen tot schaaldelen: ruwe planken met de schors er nog aan.
Dit wordt de basis voor het Opvanghuis voor Gescheiden Sokken.
Lees verder
© 2025 Hannah van Herk
Recent Comments