Dat is echt weer zo’n Marleen-vraag. ‘Eh, ja,’ zeg ik, ‘maar waarom weet ik eigenlijk niet.’
Marleens vraag ging over het fotoproject dat deze zomer te zien is op Woudsend Kunstmoment: 100D. 100D = honderd portretten van mensen met hun favoriete ding. Marleen is één van hen. Haar favoriete ding is een kaplaars. Heerlijke dingen, kaplaarzen met een lekkere dikke zool. Tijdens het fotograferen komt hondje Bop er gezellig bij, met háár favoriet ding: een gele bal met zachte stekels.
Is 100D alleen voor mensen? Ja, dat is de regel. Regels geven richting en houvast. En je kunt er zo lekker de hand mee lichten. Dus Bop doet ook mee met de fotosessie. Het is al snel duidelijk dat Bops favoriete ding vooral een rollende bal is, maar uiteindelijk krijgen we haar net lang genoeg op het zwarte fluweel voor deze foto.
Tijdens Woudsend Kunstmoment zal Bop uiteindelijk toch niet te zien zijn – daarom staat ze nu hier. Maar 100D – dus alle mensen met hun favoriete ding kunt u deze zomer bekijken op elke laatste zondag van de maand, van april tot en met september van 13.00 – 17.00 uur, in Woudsend. Er zijn acht locaties waar je kunst kunt kijken, zoals een pakhuis en een boot en een kerk en een jeugdhonk (waar ik zit). Er is heel veel te zien en Woudsend is een fantastisch dorp, dus kom vooral kijken.
PS Als je op de Woudsender Kunstmoment website naar beneden scrolt, vind je informatie over alle deelnemende kunstenaars.
Vanochtend wakker geworden in een stralende witte smeltende wereld – uit bed getuimeld, in de kleren en naar buiten. Het plan was om de vogels in de sneeuw te fotograferen, maar de vogels hadden geen zin in sneeuw en trokken massaal naar de schuur. Wat ze gelijk hadden: sneeuw is nat, koud en je kunt je eten niet meer zien. Daar kwam bij dat de rust werd verstoord door logeergast Beertje die als een dolle hond rondjes door de sneeuw rende.
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat: ik liet de vogels met rust en richtte de lens eerst maar eens op Beertje. Beertje vond het geweldig – Beertje vindt alles geweldig.
Telkens als ze me op de grond zag liggen, holde ze naar me toe, met als gevolg veel foto’s een onscherp, beeldvullend hondenlijf. Af en toe ging het gelukkig wel goed:
Nadat Beertje was uitgeraasd, bracht ik haar weer naar binnen. Inmiddels waren Jort, Witje & Ko de sneeuw ingestapt. Het is een wonderlijke Ménage à trois van een pauw (Jort) en twee parelhoenders. Witje is een pleegzusje van Jort: zij is door Jorts moeder Amalia uitgebroed en grootgebracht. Zij is erg gehecht aan Jort; ze slapen meestal naast elkaar op een van de balken in de schuur. Ko komt uit een andere leg en zou het gezelschap van Jort uit zichzelf niet zelf opzoeken. Maar Ko trekt wel naar Witje. Jort neemt ze dan maar op de koop toe. Deze foto’s gaan vooral over Jort, die niet van mensen houdt, bloemen sloopt en agressief is tegen de meeste andere vogels Maar ach, wat is hij mooi.
(Klik op de foto’s voor een vergroting)
Snow
(Click on the photos for enlargement)
SNOW
I woke up this morning to a bright white and melting world – I tumbled out of bed, dressed and stepped outside. The plan was to photograph the birds in the snow, but the birds didn’t like the snow and flocked to the barn. They were right: snow is wet and cold, and you can’t see your food anymore. In addition, they were disturbed by our guest Beertje who got the zoomies from seeing all the snow and was running around like crazy.
So I left the birds to themselves and focused on Beertje. Beertje, of course, loved it. Whenever she saw me lying on the ground, she ran to me, resulting in many photos of a blurry, furry, frame-filling body. Fortunately, some pics came out well:
After Beertje had finished raging, I brought her back inside and focused on Jort, Whitey & Co, who had left the barn and stepped into the snow.
JW&Co is an interesting Ménage à trois of one peacock (Jort) and two guinea fowl. Whitey is Jort’s foster sister: she was hatched and raised by Jort’s mother, Amalia. Whitey is very attached to Jort; they usually sleep next to each other on one of the beams in the barn. Co comes from a different family and would not seek Jort’s company if she had the choice. But Co goes where Whitey goes, so there they are.
Well, mostly Jort today. He does not like people, destroys flowers, and is aggressive towards most other birds. It’s unfair, but we forgive him because he is so beautiful.
Is inzicht altijd voortschrijdend? Soms keert een inzicht op haar schreden terug. Ik heb alle tekst bij de foto’s verwijderd.Toen dit idee werd geopperd (dank, Lucie) wees ik het af. Maar de volgende dag merkte ik dat zonder tekst de verbeelding meer ruimte krijgt.
Dat Rients zijn Elfstedenkruisje vasthoudt, en wel die van zo ongeveer de meest helse tocht der tochten, dat moet je er voortaan zelf bij verzinnen.
Dat Inge een deegroller in haar handen heeft en niet zomaar een deegroller, maar een design deegroller, dat weten alleen zij en ik en u, nu.
Ik ben inmiddels op de helft wat het plaatsen van de foto’s betreft. Het streven is om er elke week een paar bij te zetten.Hier is de pagina met de foto’s.
Is insight always progressive? Sometimes it is a clear case of returning to a more simple state. I have removed all text from the photos. No more (first) names and what the favourite object is and why is for you to decide. When Lucie suggested this (thanks, Lucie), I rejected it immediately. But the next day I found that I rather liked it. Looking at the pictures, you will decide what you are looking at. That Rients is holding his Eleven Cities Tour Cross for the most hellish tour of all, is only known to him, me, and you. And just so you know: Inge holds a rolling pin. Not just any rolling pin, but a design rolling pin.
I’m about halfway through posting the photos. The aim is to add a few more every week.
Soms moet je er iets voor over hebben om een Zwart Schaap in de familie te vinden. Zoals: paard springt in paniek op voet. Ik zit nu twee weken met mijn been omhoog: een goede tijd voor de familiestamboom. Van vaderszijde ga ik de vaders van de vaders volgen. Van mijn moeder, de moeders. Dat geeft wat structuur – je verdwaalt snel in oude familieleden.
Korte context: Mijn moeders moeder was Christina Duijker (geb 1873). Haar moeder, Matje Mettau (1852) trouwde met Hendrik Willem (H.W.) Duijker (1845) Ik heb al eens over hem geschreven op mijn blog. HaWé begon als schoenmaker en werd later godsdienstonderwijzer voor de Amsterdamse Eilanden (Wittenburg en Kattenburg). Voor de fijnproever: op Hersteld Evangelisch-Lutherse grondslag. Maar HaWé had een broer over wie ik niet eerder had gehoord. Lees verder
Vijf jaar geleden begon ik een project: 100 mensen fotograferen met hun favoriete ding. Aanleiding was de manifestatie “Kunst aan de Ee” georganiseerd door Iris te Cate. Het was enorm leuk en inspirerend. Vooral maakte ik portretten om te laten zien wat de bedoeling was en tijdens de manifestatie kwamen daar nog veel portretten bij van bezoekers die hun favoriete ding hadden meegenomen. Lees verder
Ons overbuurmeisje Tsjitske van de Haalover is zes maanden oud. Aanstaande zaterdag gaat ze met haar moeder naar de Blauwhus-veulenkeuring in Harich.
Ze komt oefenen om te wennen aan een grote zandbak. Tsjitske huppelt achter moeder Hiske aan het erf op en bekijkt de wereld nieuwsgierig terwijl Hiske en Getty monter rondjes draaien. Douwe en Inge hollen mee. Eigenaar Cor ziet het allemaal gebeuren.
Zie fotoserie hieronder ↓
Tsjitske van de Overhaal
Twee dagen later
Slokje...
Foal
(see pictures ↑)
Tsjitske, the foal next door, is now six months old. On Saturday, she will go to the foal inspection with her mother. Today she visits us to get used to a giant sandbox in a new environment. She cheerfully follows her mother into the yard and looks at the world with curious eyes while her mother Hiske cheerfully trots her rounds with Getty on her back. Douwe and Inge run around while owner Cor supervises.
De pleegmoeders van deze vijf kuikentjes kijken niet naar kleur. Ze vechten ook niet onderling over van wie welk kuiken is. Tineke, de vermoedelijke biologische moeder, broedde op 12 eieren tussen de rozen. Lees verder
Wat was-ie weer leuk, de Love Swim in de Amstel afgelopen vrijdag. Voor het eerst in drie jaar weer gehouden en meteen lijkt het alsof nooit is weggeweest. Wat is het geheim van het leukste openwaterzwemevenement van Amsterdam? Lees verder
Ik pak de bovenste doos met back-up-cd’s onderuit de kast. Mijn archiveringssysteem is altijd grillig geweest. Nu heb ik externe harde schijven, maar vroeger ging het op dvd’s, waarop de foto’s voornamelijk chronologisch zijn opgeslagen, maar er zijn ook tientallen dvd’s met slechts een paar trefwoorden erop gekrabbeld. Lees verder
Je kunt er van alles over zeggen, maar eigenlijk is dat overbodig. Het is een feest om ze te bekijken- en met een 1000mm telelens te fotograferen. Zeehondjes net onder het Duitse Waddeneiland Borkum.
Recent Comments